Op één lijn zijn met wie jij bent


Een nieuw hoofdstuk in je ascentieproces

Door Wytske Jónás, 12 juli 2016

OLYMPUS DIGITAL CAMERAWat is het toch heerlijk wanneer je ego of persoonlijkheid zich helemaal mag overgeven aan de oneindige Liefde en Wijsheid van je Grotere of Hogere Zelf. Een gevoel van bevrijding en liefdevol co-meesterschap tussen je ‘kleine’ en ‘grote’ ik zijn hiervan het gevolg. Hieronder leg ik uit wat er mogelijk gebeurt, en ook hoe je hier een stapje dichterbij kunt komen, wanneer je dat voor jezelf wenst.

Middelpunt

Na de maandenlange instroom van hogere frequentie-energieën lijkt dan nu een moment aangebroken te zijn, waarop we alles eerst even mogen laten indalen en verwerken voor onszelf. Misschien herken je het onderstaande wel wanneer je verder leest, spreekt het je aan of ben je er op jouw eigen manier reeds een tijdje mee bezig. Ook als je merkt dat je op dit moment juist nog heel erg op en neer gaat in je stemmingen, emoties en zelfliefde voor jezelf en de wereld, kan het de moeite waard zijn om verder te lezen.

In het geval waarin je nog (geregeld) emotionele schommelingen ervaart: weet dat het doel hiervan is het vinden van een nieuw evenwicht. De belangrijkste sleutel om dit te bereiken en die we hiervoor mogen leren ontwikkelen is Compassie en Geduld. Compassie –voor onszelf en de wereld- brengt je naar je eigen middelpunt (te vinden in het midden van de symbolische lemniscaat). Je komt letterlijk in de energie van de bodhisattva of de compassievolle Quan Yin, Tara en Maria. En wat voor velen van ons nog vrij nieuw is: de compassie sluit voor een belangrijk deel ook jezelf in, als degene naar wie je met een hart vol liefde kijkt. Compassie betekent ook dat je geduldig bent: je wilt de dingen niet overhaasten, want dat zou betekenen dat een ongeduldig kritisch deel van jezelf de leiding neemt, terwijl het nou juist zo mooi is om te wachten tot de plant vanzelf gaat uitgroeien tot de plant die reeds in zijn blauwdruk voorspeld ligt.

Synchroniciteit

Om mij heen merk ik dat de een na de ander voorzichtig vaste voet begint te zetten in de vijfde dimensie. Ineens gebeuren prachtige dingen en ontvouwt zich een pad in synchroniciteit. Of oude patronen en uitgediende structuren worden nu makkelijker vrijwillig losgelaten. Wanneer dit gebeurt, is het altijd goed om waakzaam te blijven. Als mens hebben we in de loop van ons leven doorgaans vele beschermings- en verdedigingsmechanismen opgebouwd en die laten zich dikwijls niet zonder mededogen ontmantelen. Met andere woorden: ze kunnen ineens (soms zelfs versterkt!) de kop opsteken en eigenlijk vragen zij maar om één ding: gezien worden voor wie zij zijn en wat ze voor je hebben betekend. En vooral ook dat ze zonder oordeel bezien worden. Of het nu gaat om bepaalde gewoontes, antisociaal of zelfdestructief gedrag: het zijn stuk voor stuk manieren geweest om ons te helpen een antwoord te vinden op onze ervaringen met het leven. Ook hier is het toverwoord: compassie. En liefdevolle verzoening om vervolgens op zoek te gaan naar nieuwe levensmanieren die passend en voedend zijn voor de mens die jij nu aan het worden bent.

Uitlijning

Mijn ervaring tot nu toe is, dat hoe meer je in je hart aanwezig bent, hoe makkelijker het contact met onze ziel en Hoger Zelf (en ook ons Innerlijk Kind) wordt. Op een gegeven moment voelt de verbinding zo vertrouwd, dat zij als het ware een constante stroom is geworden. Natuurlijk mag die stroom wel eens uitstaan –dat is soms ook handig als je je met volledige focus op je aardse bezigheden wilt richten- maar in feite is de opening altijd aanwezig en het lijntje moeiteloos van beide kanten weer op te pakken. En dan kan het zijn dat je steeds vaker merkt dat je ‘op één lijn ligt’ met je hogere bewustzijnsniveaus (wat ik met een mooi woord soms ook conjunctie noem). En dat je vanuit de stroom van de oneindige liefde en wijsheid van deze niveaus (bijvoorbeeld vanuit je Hoger Zelf) ineens mee mag kijken naar jezelf, naar je aardse persoonlijkheid.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Op één lijn komen: een persoonlijke ervaring

Zo besefte ik gisteren ineens dat ik, vanuit een onvoorwaardelijk deel van mijn grote Zelf, vol compassie keek naar mezelf (degene die ik in dit aardse leven heb gekozen te zijn). Ik gunde haar-mij ineens alle goeds en voorspoed, uit volledige dankbaarheid voor dat wat zij-ik tot nu toe op menselijk niveau voor het grotere plaatje heeft gedaan, ervaren en geleerd. Dat wil zeggen alle ervaringen, gevoelens en emoties die door haar-mij werden ingebracht op zielsniveau, en vandaaruit in de energie van het Hoger Zelf en terug naar de Centrale Zon en de Bron. Elke ervaring van de kleine moedige haar-mij was net zo nodig voor de Bron om te beseffen wie Hij/Zij is als de instroom van de liefde en wijsheid van de hogere niveaus naar de aardse kleine ik-haar om deze op aards niveau te kunnen bevrijden. Volg je het nog? Sommige dingen zijn haast niet in onze lineaire taal uit te leggen helaas. En vanaf dat punt, vanuit die compassie gunde Ik-ik mijzelf het allerbeste. Ze-ik had het toch maar allemaal mooi gedaan!

Een paar uur later, tegen het eind van de avond, voelde ik opnieuw hoe ik op één lijn kwam te liggen met een onnoembaar krachtig deel in mezelf, dat ik voor het gemak maar even de Hogere Wil of Wijsheid noem. Ik keek nogmaals terug op de synchroniciteit die al bijna tien jaar onafgebroken deel van mijn leven uitmaakt (dat wil zeggen: tien jaar dat ik me er nu bewust van ben). En ik keek naar de ongelooflijke snelheid waarin deze synchroniciteit zich de laatste maanden in mijn leven aan het ontvouwen is. De kristallen die in dit leven terugkeren, de boeken die ineens op mijn pad verschijnen, de herinneringen uit de Akasha’s die het grotere geheel in mijn bewustzijn samenbrengt.

Wat die boeken betreft: ik kan ze eigenlijk niet bijhouden en aan echt lezen kom ik al een tijdje niet meer toe. Ik lees een stukje en ‘verteer’ vervolgens, dat wil zeggen: ik maak de reis naar binnen waar ik ontdek dat hetgeen ik net gelezen heb eigenlijk enkel nog maar een bevestiging is van wat ik juist daarvoor innerlijk in mezelf ontdekt heb. Waarom lees ik dan nog? Op dit moment is het immers voor mijzelf duidelijk dat drie belangrijke ervaringsvelden in mijn bewustzijn omhoog komen: Atlantis (ook Lemurië),  Egypte en Tibet (Azië). Zij zullen ergens in mijn bewustzijn ‘convergeren’, een samenkomstpunt vinden. Vroeger of later. Wilde en zou ik dat proces helpen bespoedigen?

free picture angel-amber avalonaNog nauwelijks had ik dit weer door me heen laten gaan, of ik begreep dat ik me nergens druk over hoefde te maken. Ik hoefde ook niets meer te leren. Vanuit mijn Hogere Zelf –aangestuurd door de Hogere Wil- begreep ik dat al het werk reeds gedaan was/werd en dat alle synchroniciteit (inclusief de boeken) een cadeautje was voor mijn aardse, persoonlijke zelf. Die laatste hoefde dit allemaal niet meer te leren, of zich deze kennis eigen te maken. Het wás er allemaal al maar werd nu stapsgewijs in mijn aardse bewustzijn binnengebracht, om in dit leven te helpen zorgen voor een zo volledig mogelijke uitlijning of gelijkschakeling tussen aards en hoger zelf. Wat ik aangereikt kreeg in de vorm van herinneringen en leesmateriaal was bedoeld om mijn persoonlijkheid erbij te betrekken en op de hoogte te houden. Het ging er niet om om alles volledig te begrijpen of uit te zoeken  – integendeel. Mijn aardse zelf heeft –net als ieder ander aardse zelf- natuurlijke grenzen aan de kennis en kunde die het kan bevatten. Wat telt is de overgave en de kunst om tevreden te zijn met deze grenzen en ook de overgave aan de wijsheid en liefde van onze hogere bewustzijnslagen die een oneindig groter radius hebben.

Ja, die overgave ja… Het loslaten van de gedachte dat mijn ik in het hier en nu ‘het allemaal moet weten’. Had ik immers een paar maanden geleden niet die prachtige verlichtingservaring gehad, waarbij de mentale laag van mijn bewustzijn reeds volledige verlichting had ervaren? Enkel leegte en licht? Wat een mooie boodschap van mijn Hoger Zelf. Wat ik hier o.a. op aarde kom doen, is het co-meesterschap ervaren. Anderen helpen de weg naar hun onvoorwaardelijke, ware zelf terug te vinden. De nieuwe frequenties voor de aarde helpen ankeren en Gaia helpen de shift te maken naar de vijfde dimensie. En onderwijl een paar dingen op zielsniveau uitwerken, wanneer ik deze tegenkom. Ik hoef verder alleen maar geduld te betrachten en de uitlijning in mijn leven te laten gebeuren…

free picture lion-976385_960_720Dit leven voelt nu als een extra, toegevoegd leven. Ik zou morgen alles los kunnen laten en met de knapzak op pad kunnen gaan. Maar daar heb ik op diep zielsniveau niet voor gekozen. Al typende kijk ik naar de heerlijk slapende poes naast mij en weet meteen weer dat ik –ook ergens op zielsniveau- nog met een belangrijke belofte rondloop voor de familie van de Katachtigen. Wat die belofte is, weet ik niet bewust… en dat maakt voor nu ook niet uit. Zodra ik er klaar voor ben, zal het antwoord zich aandienen. Ook dat is immers overgave.

Wytske Jónás is hypno- en regressietherapeute en ascentiecoach bij Je Wilde Ware Zelf. Zij deelt ervaringen uit haar eigen bewustwordingsproces om anderen te helpen de stap te maken naar de ‘Nieuwe Aarde of Vijfde Dimensie- waarbij we leren leven vanuit ons hart. Ook begeleidt zij hierin mensen in haar praktijk te Leiden. Voor contact, klik contact