Sanctify

Sanctify

Door Wytske Jónás, 18 december 2019

Holy, holy, holy

De afgelopen maanden zijn op spiritueel vlak voor mij een periode van inkeer geweest; ze waren nodig om dieper tot de Bron geraken en de Stilte en Vrede in mijzelf te verwelkomen. Voor de zomer voelde ik een duidelijke innerlijke oproep tot meer Eenvoud: een oeroude verbinding met een groep van Essenen openbaarde zich en vormde voor mij de inspiratie; ook ontving ik niet minder duidelijk het krachtige gebod Sanctify yourself. Die woorden kwamen diep bij mij binnen en brachten mij ‘naar huis’ – hoewel dat misschien een vreemde uitspraak is wanneer je nog in een levend lichaam verblijft.

Ik werd meegevoerd op de klanken die al sinds jaar en dag een diepe herinnering in mij losmaken –Kadosh! Kadosh! Kadosh! Adonai elohim tzevaot m’lo kol ha’aretz k’vodo.“ Holy! Holy! Holy! Is the Lord of Hosts, the world is full of his glory.” Ook al ben ik noch christelijk, noch joods opgegroeid, toch kon ik diep de waarheid van deze woorden voelen; ik hoefde me er maar voor open te stellen om het om mij heen te zien en horen. Met name in de natuur: het gras, de bloemen, de vogels, de lucht, de overige dieren – alles bezong het grote goddelijke mysterie en de goddelijke glorie. En door het te zingen, verheerlijkte ieder schepsel nog sterker het goddelijke in zichzelf en herstelde het de heiligheid van de wereld waarin het leefde. Er stroomde daardoor nóg meer goddelijke energie de wereld in want waar God verheerlijkt werd, werd God bevrijd en verbreid en waar dat niet gebeurde, bleef Hij/Zij verstopt en gevangen achter de sluiers van de gemaakte wereld.

Het afgelopen half jaar werd ik dieper in dit mysterie ingewijd. Heiligheid is niet iets wat alleen in kerken en tempels te vinden is, maar wat overal ligt te wachten op ‘bevrijding’ uit de illusoire vorm van afgescheidenheid. Heiligheid is ook niet alleen te vinden op ver gelegen plekken waar mensen niet komen, maar ligt daarentegen diep in onszelf besloten, in de goddelijke vonk in ons hart. Wij zijn onze eigen bevrijders, de Messias die op verlossende manier de sluiers van deze en de andere geschapen werelden optilt. Het is diep in ons eigen hart dat het Heilige der Heiligen zich bevindt, en daarmee de onthulling van ons Ware Zijn.

Membraan

Paradoxaal genoeg is het ook precies in ons hart waar zich het energetische membraan bevindt dat ons afgescheiden houdt van het glorieuze gelaat van onze eigen goddelijkheid en dus Goddelijke Zelf. Vrijwillig hebben wij ervoor gekozen om mee te doen met dit grote spel, maar velen van ons zijn erin gevangen geraakt. Wij allemaal hebben op een gegeven moment ons afgesloten voor de fluistering van dit Goddelijke Zelf: “Maak mij een woonplaats in uw harten, en ik zal bij u komen wonen. “

Onze zielen waren dapper en moedig. Ze geloofden aanvankelijk dat ze deze verbinding met hun glorieuze, oorspronkelijke Zelf in stand konden houden naarmate ze verder in de verdichte materiële werelden begonnen af te dalen. We namen voertuigen aan waarmee we beter toegerust zouden zijn op het leven in deze werelden (een mentaal, emotioneel en fysiek lichaam) en wisten dat we niet onze volledige heilige ziel omlaag konden brengen. De trilling daarvan was simpelweg te hoog om de fysieke wereld in stand te kunnen houden en zou meteen alles vernietigen en oplossen wat het hier tegenkwam. En dit simpelweg omdat haar oerimpuls is om zich terstond te verenigen met haar Schepper, en dus in de allesomvattende Eenheid en Liefde terug te keren.

Daarom konden onze zielen slechts een deel van de ziel omlaag brengen -dat deel dat zich zou kunnen verbinden met onze fysieke, emotionele en mentale lichamen en dat zich als het ware meer zou verdichten om deze ervaringswereld binnen te kunnen gaan. De verbinding met de gehele heilige ziel bleef bestaan maar werd diep opgeborgen in onze harten en hartchakra’s, alwaar ook een energetisch membraan geplaatst werd. Op die manier zouden de ervaringen in de ‘lagere dimensionale’ werelden en de ‘hogere dimensionale’ werelden niet met elkaar kunnen vermengen. Zoals gezegd zou het anders meteen ‘game over’ zijn omdat de sluier opgetild zou worden en alle energie weer terug zou stromen naar een heilige vereniging met de Schepper. Andersom werd hiervoor gekozen opdat de ervaringen van de lagere werelden evenmin de zuivere energie van de hogere werelden zouden bezoedelen.

Het membraan in onze harten zorgde er dus voor dat we het speelveld van de materiële wereld konden gebruiken om ervaring op te doen met de goddelijke energie -het was alsof God zich tijdelijk terugtrok* om ons deze kans te schenken. In plaats daarvan zou Hij/Zij op zoek gaan naar vaten die Zijn/Haar Licht konden bevatten en uitbreiden in de wereld. Het bood, anders gezegd, zielen een kans om medeschepper van Gods glorie op aarde en in dit deel van het universum te worden. Wanneer een ziel hiervoor koos, zou het vervolgens het ‘vat’ dat het tot haar beschikking had, gereed gaan maken voor de goddelijke impulsen en zou de illusie van de afgescheidenheid geleidelijk aan opgeheven worden.

Dit vat bestond niet alleen uit het fysieke lichaam, maar ook uit de andere lichamen en het lichtlichaam: stap voor stap zou de tempel (opnieuw) opgebouwd worden, waarvan de meest centrale focus in het hart te vinden is. De bruidssuite zou in gereedheid gebracht worden, en de ziel zou in fasen verenigd worden met haar eigen Goddelijke Zelven (hogere zelf, Christuszelf, IK BEN) en de hogere rijken waarin haar onbevlekte deel al die tijd gebleven was. Dit is wat met een mooi ander woord ook wel ‘sanctificatie’ genoemd wordt: het heiligen en in gereedheid brengen van onze (innerlijke) tempel om een woonplaats voor God op aarde te kunnen worden. En uiterlijke tempels of woonplaatsen voor God zijn alleen een spiegel ter herinnering aan de innerlijke tempel voor God die zich in ons hart bevindt (de duale wereld zit zo intelligent in elkaar, dat het automatisch datgene wat niet in ons past of zich van ons afsplitst, naar ons doet spiegelen via de ander, in de externe wereld-het summum van dualiteit).

Tuinen van Eden

Zoals gezegd, waren onze zielen dapper en kloek toen zij, vanuit een geestelijke staat van zijn, aan het avontuur van de verstoffelijking begonnen. In het begin was de sluier met de ongeziene goddelijke wereld nog heel dun en kon er nog makkelijk gecommuniceerd en zelfs multidimensionaal gereisd worden. Ons goddelijke zelf woonde in ons eigen hart. Naarmate de mentale, fysieke en vooral emotionele lichamen steeds meer geankerd werden in de fysieke wereld en de trillingen ervan steeds zwaarder werden, begon men zich echter steeds meer afgescheiden te voelen van de goddelijke energie en ontstond er een vicieuze cirkel: door ons gevoel van afgescheidenheid keerden we ons af van God en raakten we daardoor opnieuw nóg meer afgescheiden van ons Goddelijke Zelf (er is immers geen onderscheid tussen God en ons Goddelijke Zelf). De Tuinen van Eden werden steeds minder bereikbaar voor ons en klonken door ons heen als een echo aan lang vervlogen tijden of soms zelfs als iets wat nooit bestaan heeft. En waarom terugverlangen naar iets waarin je niet (meer) gelooft? Vele harten gingen dicht en het membraan was intussen een dikke sluier geworden, een ‘ring passeth not’, waarlangs niets van een lagere trilling de werelden van een zuivere ‘heilige’  trilling kon bereiken.

Tot in onze tijd van spirituele versnelling, waarin ons allemaal een kans op meesterschap wordt geboden en vereniging met onze ziel in de hoogste rijken. Is het dan ook mogelijk om terug te keren naar de Tuinen van Eden? Ja! Ze bevinden zich nog steeds in ons hart en het is aan ons om de keuze te maken om deze heilige reis terug te maken naar de heiligheid van onze oorspronkelijke energie. Soms is simpelheid van hart en geest de makkelijkste weg, omdat je dan niet hoeft te struikelen over mentale constructen (zoals kritische innerlijke denkers) of al even ingenieuze emotionele ‘zelfbeschermingswerken’. Het openen van het hart en het verwelkomen van het goddelijke en de Wet van Liefde in ons leven zijn de belangrijkste sleutels. Dit zijn niet te onderschatten krachtige instrumenten! Het is Liefde wat ons uiteindelijk openbreekt: of het nu door het vinden van Liefde is of juist het verliezen ervan (bijvoorbeeld door het wegvallen van iets of iemand wat ons dierbaar is, zoals een geliefde of onze gezondheid). De kern van onszelf, die Liefde is, wil vrijbreken uit de vorm en denkt daarbij niet in duale termen zoals mensen dat doen. Op die manier kunnen ook ziekte en verlies een weg van heilige openbaring zijn.

Heilige Vonken

Sanctify yourself: in de joodse kabbala is dit mystieke gebod als een van de belangrijkste opdrachten uit ‘de Wet’ bewaard gebleven. Het pad dat ik zelf hierbij volg, is steeds dieper in mijn hart komen en mij meer en meer verbinden (verenigen) met het Christuszelf dat ik hier vind. Dit is de meester die ik in mijn eigen hart ben, en iedere keer dat ik hier contact maak met een van de opgestegen meesters (Jezus of Kuthumi) of Sanat Kumara, word ik daar opnieuw vriendelijk aan herinnerd (de spiegel). De wederkomst van Christus, zo is mij verteld, heeft ermee te maken dat steeds meer mensen zullen leren om hun Christuszelf** te belichamen; de aarde zal vervolgens bevolkt worden met vele ‘Christussen’ en opgestegen meesters die in hun fysieke lichaam kunnen blijven om de wereld te helpen verheffen.

Dat verheffen van de wereld gebeurt o.a. door het helpen bevrijden van de vele heilige vonken die verstopt of gevangen zijn geraakt in een omgeving (bijvoorbeeld lichaam) die die terugkeer naar heiligheid lijkt te verhinderen. Hoe meer weerstand we hiertoe ervaren (bijvoorbeeld in of om ons heen), hoe groter de kans is dat wij zelf nog heilige vonken in ons eigen wezen te bevrijden hebben (wederom die spiegel). Met andere woorden gezegd: we hebben zelf nog werk in ons innerlijke koninkrijk te verrichten. Dit geldt ook voor de manier waarop we op de term ‘heiligheid’ reageren: met weerstand? Of als iets dat alleen buiten en boven onszelf te vinden is? Indien we dit laatste doen, houden we zelf de illusie van afgescheidenheid in stand, omdat heiligheid zowel binnen als buiten ons te vinden is en wij daar zelf deel van uit maken. Heilig en heel, heilig en helen zijn woorden die op diep niveau met elkaar verweven zijn.

Om duidelijk te maken dat ‘heilig’ niet alleen voorbehouden is aan ‘verheven figuren’ of hemelse energieën, vertel ik hieronder drie ervaringen van heiligheid.

Snow World

Het is niet toevallig dat mijn lievelingssprookje ‘De Sneeuwkoningin’ is: ik voel mij op een diepere laag sterk verbonden met de wereld van de sneeuw. In meditaties keer ik er af en toe naar terug. Het is niet een wereld van sneeuw zoals we die op aarde vinden, maar eentje die te vinden is in de etherische werelden en waar ik het gezang van engelen kan horen. Het is ook een wereld die nauw verbonden is met kristallen en glas, omdat ze allemaal de schoonheid van het licht prachtig weerkaatsen. De wereld wordt zelf gekenmerkt door schoonheid, heiligheid en afwezigheid van kou, althans: het lichtlichaam ervaart er geen kou, maar wel een diep ontzag voor de Schepping en de liefde die hier achter zit. In de prachtige geometrische patronen van de sneeuwkristallen is een oerpatroon uit de schepping terug te vinden, en sneeuw kan door warmte makkelijk in water veranderen en levengevend worden.

In een van mijn meditaties word ik meegevoerd in het proces van ontdooiing. De wereld van sneeuwkristallen wordt doordrongen van een straal zonlicht die door de sneeuw heen weet te priemen. Een gloeiende vuurbol duikt op aan de horizon en weet in een mum van tijd alle sneeuw tot moes te maken. Ik voel mij aangegrepen door het gebeuren. De zon heeft deze wereld ontheiligd en is te dichtbij gekomen met al zijn warmte! Een grote brei sneeuwblubber is alles wat er overblijft. Waar zijn de schoonheid en de heiligheid van het moment daarvoor gebleven? En waarom moest dit gebeuren?

Het antwoord daarop is vervolgens bondig: Liefde. Ik zie allerlei sneeuwsterren die weliswaar geen aaneengesloten witte wereld meer kunnen vormen, maar die opgaan in de energie om hen heen -de energie van de geschapen wereld. Ze blijven daarin- maar dan in een andere vorm, of verborgen of ‘gevangen’. Ze maken nu deel uit van een wereld die water en warmte (zonlicht) nodig heeft om te kunnen gedijen. Maar ze zijn er allemaal nog wel, alleen misschien onherkenbaar voor zichzelf. Maar zullen ze het licht ontvangen, dan zullen ze het zich misschien herinneren! En alle vonken zijn nog allemaal even heilig en mooi! Zelfs in de modder, of in de sneeuwblubber, of waar dan ook, zijn de heilige vonken terug te vinden. Ze hoeven alleen maar wakker te worden en dan zal het proces van heilige vereniging met de Bron beginnen…

Atzilut, een hemel voor de ziel

Er bestaat een Hebreeuws gebed: “Elohai, neshama shenatata bi tehora hie (mijn God, de ziel die u in mij gelegd heeft, is zuiver en puur)”. Deze is behoorlijk krachtig en doet de ziel eraan herinneren dat het een thuis heeft in de hoogste hemelrijken, daar waar de dualiteit geen vat heeft. Neshama is een van de drie termen die voor de ziel gebruikt worden. Twee andere termen zijn Nefesh (voor het deel dat afgedaald is tot in de fysieke wereld en helpt actie te ondernemen) en Ruach (letterlijk: wind of adem). Ruach hoort wat meer tot de wereld van de geest en geeft bezieling. De Neshama is nooit afgedaald en zij is verbonden met Atzilut, de hoogste van de vier rijken uit de kabbalah. Het is hier dat de Serafijnen hun heilige lofprijzingen ten gehore brengen, het Holy! Holy! Holy! waar ik hierboven over schreef. Het is geen kwestie van rangorde, maar een kwestie van trilling. In Atzilut is de trilling erg hoog vergeleken met de andere werelden Beriyah, Yetzira en Asiya.

Wanneer in maart een vriendin (ik zal haar hier Rosey noemen) te horen krijgt dat zij kanker heeft, is een van haar wensen een zielsreis bij mij te komen doen om zicht op het pad van haar ziel en het waarom van haar ziekte te krijgen. Omdat haar conditie in rap tempo achteruitgaat, is ze echter niet meer in staat deze zielsreis te doen, ook niet in een verkorte versie. Het enige wat ik kan doen is in een meditatie op haar ziel afstemmen. Wanneer ik dit doe, blijk ik alsnog de verkorte versie van de zielsreis voor haar te mogen doen, hoewel ze er zelf niet bij kan zijn omdat ze inmiddels continu in het ziekenhuis opgenomen is.

Aanvankelijk lijkt het moeilijk om contact met Roseys ziel te kunnen maken: het voelt zwaar en er ligt een dikke laag verdriet. Dan zie ik haar, op een vochtig strand met veel flarden mist en zanduitgravingen. Het lijkt een stuk niemandsland, want alleen zij is daar te vinden en ik krijg de indruk dat ze naarstig op zoek is naar iets -zoveel ligt er afgegraven. Het hele gebeuren staat symbool voor hoe ze in het fysieke leven tot op het bot wordt afgegraven en alles in haar lichaam overhoop gehaald wordt. Maar het is duidelijk dat ze ‘het’ hier niet zal vinden, sterker nog: ik krijg de indruk dat haar ziel dolende is te midden van alle mistflarden. Misschien is ze al aan het oversteken naar de andere wereld, maar ik krijg de indruk dat ze op de verkeerde plek zit en dat ze zich daar ingesloten heeft waar verder niemand en niets anders is. Haar situatie lijkt letterlijk uitzichtloos.

Dan ineens zie ik het heel duidelijk: Rosey is volledig afgesneden van het hogere deel van haar ziel. Ik probeer haar te wenken dat ze omhoog moet kijken: in plaats van verder afgraven is het belangrijk om de blik omhoog te richten. Als twee koplampen probeer ik met mijn energie door de mist heen te schijnen en contact met haar te maken. Er gaat enige tijd overheen voordat ze dit ziet en even denk ik zelfs dat ik haar moet laten en op een later moment proberen terug te keren.

Gelukkig keert dan het tij: ineens lijkt ze op een ander level te zijn aangekomen in een veel ijlere mist, wat meer aandoet als de nevelen van Avalon of een Aziatisch nevelmeer. Nu kan ik ook eindelijk contact gaan leggen met het hogere deel van haar ziel, dat maar wat blij reageert dat er een opening gemaakt is. Het moest wel een voorzichtige opening blijven, anders zou ze er gelijk ‘tussenuit’ piepen en naar boven willen. Vanuit het hogere deel van haar ziel beginnen vele sparkles neer te dalen, de een nog schitterender dan de ander, in vele kleuren. Ze dalen allemaal op Rosey neer.

Rosey wordt energetisch lichter en krijgt een wit gewaad aan. Ze moet nog wel opgetild worden om naar dit level te komen. Samen met een paar vrouwen in witte gewaden tillen we haar op en krijgt ze een beker aangereikt van haar hogere zielenzelf waaruit ze begint te drinken. De verbinding met haar hogere zielsdeel is gemaakt en ik zie een grote gouden bustebeeld van mijn vriendin verschijnen, die over haar zal waken de komende tijd. Ook krijg ik sterk het gevoel dat dit een verbinding met Atzilut is, en dat juist die ‘joodse’  verbinding belangrijk voor Rosey is omdat er joodse voorouderlijnen lopen.

Rosey overlijdt 12 dagen na deze minizielsreis. Wanneer ik me een paar uur na haar heengaan op haar ziel afstem, krijg ik twee bruggen te zien die vervolgens uit elkaar gerekt worden. De ene brug gaat ver de hoogte in en Rosey gaat daarop staan. Ze laat me zien hoe ze nu vrij naar boven en terug kan reizen en ze lijkt er echt van te genieten. Dan laat ze me de andere brug zien die meer bij de aarde gebleven is. Deze zal ze de komende tijd nog veel gebruiken om de dierbaren die ze achter moest laten, te troosten. Ze komt dan dichtbij de mensen met verdriet en begint te experimenteren met balsems. Daarbij laat ze haar hand door iemands hart gaan om een verzachtend en helend laagje aan te brengen.

Rosey is blij met de twee bruggen. Al springend laat ze me zien hoe verrukt ze is om weer vrij te zijn in haar lichaamsbeweging en eindelijk weer van alles te kunnen doen. Ze drukt me tenslotte op het hart om deze boodschap ook aan anderen over te brengen. Later verneem ik van haar ouders dat Rosey joodse voorouders heeft. Ik voel me dankbaar voor de heilige verbinding met Atzilut die ze in de minizielsreis heeft kunnen maken.

Lichttaal

In taal zit een grote schat aan heiligheid verborgen. Sinds ik me dit realiseer, ben ik veel voorzichtiger in mijn taalgebruik geworden. Taal heeft de kracht en macht om te verheffen en te verlagen, te heiligen en ontheiligen. Dit laatste alleen wanneer zij bezoedeld raakt en lagere trillingen haar wezen binnensluipen. Veelal door een onbewust gebruik ervan, maar er is een tijd geweest dat men diep doordrongen was van de heiligheid van taal en men wist dat deze bedoeld was om de wereld waarin we leven te zegenen en vooruit te helpen. In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God (Johannes 1:1): taal is bij machte om te creëren! Zij is ons rechtstreeks uit de hogere rijken gegeven om ons hier in de fysieke wereld te kunnen uitdrukken. En elke klank is begiftigd met een trilling die bepaalde kwaliteiten in zich draagt.

Vandaag de dag vind ik het jammer dat maar weinig mensen zich bewust lijken te zijn van de verheffende werking van taal -op ons lichaam en onze ziel. En dat niet alleen in mooie poëzie. Wanneer men zich dit meer bewust zou worden, zouden mensen minder schelden, vloeken en oordelen. En ze zouden er meer zorg voor dragen om datgene wat ze naar anderen toe zouden uiten door de juiste intentie vergezeld te laten gaan. Het is mede door ons taalgebruik dat we het gebod ‘Sanctify yourself’ ten uitvoer kunnen brengen, omdat elke positieve en schone trilling die we uitzenden in veelvoud bij onszelf terugkeert. Dit niet omdat we er meer van willen ontvangen voor onszelf, maar integendeel om er dan juist nog meer van te kunnen uitdelen aan anderen! So bless your mouth and speech…

In een meditatie zie ik hoe lichtletters van vuur weer naar de aarde beginnen terug te keren. Deze lichtletters appelleren aan ieders verstopte heilige goddelijke vonk en helpen deze te bevrijden. Ik zie letterlijk tongen van vuur verschijnen (tong en taal horen bij elkaar in diverse talen) en deze slaan heilige vuurletters in op deze wereld. Ik krijg te zien hoe deze de voorheen gebruikte letters helpen bevrijden, omdat deze letters door wezen en mensen met een zucht naar macht gekaapt waren en gevangen gezet. Het is voor het eerst dat ik voor mijn geestesoog letters als levende wezens te zien krijg.

Al die bevrijde letters, waar zouden ze naar toe gaan? En wie vangt ze op en gaat voor ze zorgen? vraag ik me al observerend af. ik hoef me er echter geen zorgen over te maken: ze gaan terug naar hun eigenlijke Meester, de Wet van Liefde (the Law of Love). Mensen zullen weer de taal van Licht gaan herkennen, zelfs als ze zich daar niet van bewust zijn. Ik zag hoe op een ingenieuze wijze vonken van deze lichtletters terecht zullen komen in leerboeken en digitale teksten waarmee jongeren in aanraking komen. Het is met name belangrijk om hen te wekken, en elk verdwaald stukje vuurletter kan een venster zijn waarin iemand zijn goddelijke gelaat en heiligheid weerspiegeld ziet. Deze lichttaal zal niet meer misbruikt kunnen worden zoals in vroegere tijden door een machtige elite. Deze lichttaal is voor iedereen bedoeld en zal alleen herkend en uitgedragen worden op het niveau van het hart.

Allesomvattende liefde

Zo zijn we, na een lange omweg, weer terug bij het hart. Het is via ons hart dat we onze heiligheid kunnen herinneren en kunnen beginnen aan het proces van zelfheiliging -sanctify yourself. Het is hier dat we de sluier in stand kunnen houden of op kunnen tillen -en ons verenigen met ons Goddelijke Zelf. Maar voordat we die sluier kunnen optillen, zullen we uit het spel moeten stappen dat gebrek aan zelfliefde heet. We zullen gaan inzien dat wij degene zijn die onszelf verbannen hebben uit de Tuinen van Eden in ons hart. En dat in alles een heilige vonk te vinden is, die er soms al tijden op wacht om bevrijd te worden. Het membraan in ons hart kan geopend worden, doch niet met kracht of geweld, maar door onvoorwaardelijk en vol overgave terug te keren in de allesomvattende Liefde.

Happy Holy Christmas!

(in het kader van het stukje over Lichttaal heb ik woorden met een hoge en verheffende trilling vetgedrukt in de tekst)

Noten:
*In de Kabbalah wordt dit tzimtzum genoemd
**of Buddhisch zelf, het is niet de naam die belangrijk is, maar de energie erachter.

Wytske Jónás is docente Frans en hypno-, regressie- en reïncarnatietherapeute bij Je Wilde Ware Zelf (Leiden). Zij bewandelt met diepe devotie het pad van ascentie en zelfmeesterschap. Ook begeleidt zij hierin mensen in haar praktijk. Ze heeft een persoonlijk en diep contact met de opgestegen meesters van De Grote Witte Broeder- en Zusterschap, die haar hierbij ondersteunen. Dit draagt zij ook met veel bezieling uit en over aan haar cliënten en zij schrijft er graag over. Wie daar meer over wil weten, kan contact opnemen via contact. Tevens is het mogelijk om zielsreizen te boeken, waarbij je in trance verloren zielsdelen kunt terughalen en je verbinden met je oorsprong, multidimensionale lagen van je Ware Zelf en je ´levensmissie´. Voor sommige sessies geldt, dat deze vergoed worden voor wie hiervoor aanvullend verzekerd is (informeer bij je eigen zorgverzekering of zij o.a. hypnotherapie dekken in de aanvullende verzekering).